نمیدونم از کجا شروع کنم قصه تلخ سادگیمو نمیدونم چرا قسمت میکنم روزای خوب زندگیمو چرا تو اول قصه همه دوسم میدارن وسط قصه میشه سربسسر من میزارن تا میخواد قصه تموم شه همه تنهام میزارن میتونم مثل همه دورنگ باشم دل نبازم میتونم مثل همه یه عشق بادی بسازم تا با یه نیش زبون بترکه و خراب بشه تابیان جمعش کنن حباب دل سراب بشه میتونم بازی کنم با عشق و احساس کسی میتونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم میتونم پشت دلا قایم بشم کمین کنم ولی با اینهمه حرفا باز منم مثل اونام یه درغگو میشمو همیشه ورد زبونام یه نفر پیدا بشه به من بگه چکار کنم با چه تیری اونی که دوسش دارم شکار کنم من باید از چی بفهمم چه کسی دوسم داره توی دنیا اصلا عشق واقعی وجود داره
